Jonas Van Put

 

Mail: jonas.vanput@gmail.com

Tel: +32 497 77 99 03

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In het boek ‘Another scale of architecture’ tracht de Japanse architect Junya Ishigami architectuur niet op te vatten als een shelter, maar als een nieuwe ruimte die ontstaat op de grens tussen het artificiële en het natuurlijke. Hij gebruikt de architectuur als werktuig, niet om ons te isoleren van de omgeving, maar om de afstand te overbruggen tussen onze leefruimtes en de natuurlijke omgeving. Hij beweert dat het meest fundamentele verschil tussen conventionele architectuur als artificiële omgeving en de natuurlijke omgeving zich bevindt op vlak van schaal. Schaal geeft een dimensie aan dingen, creëert klassen en hiërarchieën. Het tropisch bos bijvoorbeeld, is deel van de natuurlijke omgeving en vanouds een intrigerende vorm van vegetatie die verschillende schepsels – waaronder ook mensen – onderdak kan bieden. Het bos is een gelaagde woonplaats van allerlei organismen van diverse schalen. Deze schepsels staan onlosmakelijk in interactie met elkaar en kunnen zelfs niet zonder elkaar overleven.

 

Is het mogelijk om de densiteit van de omgeving van een bos te implementeren in een meubel? Om een ontwerp te maken dat ons toelaat te bewegen in, om en op een meubel zoals in een bos? De ligsculptuur, PANGEA is een experiment en tracht een antwoord te bieden op deze vragen. Het buitenmeubel representeert een verticale doorsnede van een bos van de bodem tot aan de kruin die overgaat in de lucht. De gebruikers worden ondergebracht in een hiërarchie van lagen met een andere densiteit. Het zonlicht penetreert de gewoven stalen bedden als door een bladerdek. Wanneer de tijdelijke bewoners zich nestelen in de structuur verandert de ruimte elke keer, zoals ook een bos groeit, verandert en in beweging is.

 

 

 

OBSERVER CHAIR, "Deense vlinders" wedstrijd ism. Fritz Hansen en Bulo

 

(foto Alexander Popelier)