Tuub combineert ontspanning en inspanning in éénzelfde hybride meubel.
Door de slimme ergonomie kan het zonder mechanische elementen omrollen van een ligstoel naar een werkstation. Visueel flirt het meubel met de grens tussen het sculpturale en het pragmatische: door de atypische, abstracte vorm moet de gebruiker het meubel eerst verkennen alvorens de twee ergonomische houdingen te ontdekken. Het meubel speelt in op de hybride plekken die we steeds vaker zien opduiken in de (semi-) publieke ruimtes en gebouwen van deze tijd.
De architect in mijzelf gaat steeds op zoek naar boeiende, overdekte openbare plaatsen.
Hoe deze zinvol ingevuld of ontworpen worden is iets wat me in mijn vrije dan ook tijd sterk bezighoudt. Gecombineerd met een voorliefde voor design en materialen vertaalde ik deze interesses tijdens mijn VOMO-jaar in meubels. Gedreven door een stevige portie
plantrekkerij, liefde voor details en leergierigheid zijn mijn meubels een belichaming van
mezelf als ontwerper: pragmatisch design gewikkeld in een kunstig jasje.
emilevo@outlook.com @mielevanopbroeck
Fotograaf: Yani Vandenbranden
Als kleine broer van Tuub is Tuimelaar niet alleen kleiner maar ook compacter en kan hij flatpack vervoerd worden. Door de vorm van de rollende schijven te manipuleren en een minimum aan materialen toe te voegen kan het meubel transformeren. Ook zonder mechanische elementen wisselt Tuimelaar tussen een fauteuil, een lessenaar en een gewone stoel die onder het lessenaartje van zijn evenknie past.
Fotograaf: Yani Vandenbranden & Emile Van Opbroeck