Een vitrinekast met een doorleefd verhaal.
Ode is een schrijn dat enerzijds de dialoog aangaat met zijn ruimtelijke context en anderzijds met de geschiedenis. De glasheldere wanden van een gemiddelde vitrinekast maken hier plaats voor een spel met oude spiegels die door de tand des tijds hun zilverlaag her en der verloren en daardoor de inhoud van de kast afwisselend verhullen én onthullen. Tijd en ruimte waren zelden eerder zo uitvoerig in gesprek met elkaar.
In mijn vooropleiding interieurarchitectuur heb ik mij vooral ontwikkeld tot conceptueel
ontwerper die onderzoek doet naar de sociale context. Dit aan de hand van een proces dat bestaat uit vele handmatige tests. Het geborgen aspect van de interieurwereld heeft mij altijd bezig gehouden. Niet meegaan met bepaalde trends, maar net opgaan in het persoonlijke verhaal van de gebruikers in hun interieurs. Dit wou ik proberen meenemen in mijn Vomojaar. Meubels die in interactie gaan met hun gebruikers, waarin verschillende tijdslagen en levensverhalen verstopt zitten, die opgenomen worden in de context.
mirte.moriau@telenet.be
@mirte.moriau
Fotograaf: Tijs Vervecken
Fotograaf: Emma Sinnesael
Fotograaf: Tijs Vervecken
Fotograaf: Emma Sinnesael
Fotograaf: Tijs Vervecken
Hector is een frame -opgebouwd volgens de principes van de Cartesiaanse knoop- in de vorm van een schijnbaar archetypische stoel. De gebruiker kan hem een eigen karakter aanmeten zoals bijvoorbeeld hergebruikt oud leder.
Fotograaf: Mirte Moriau